Ο ΦΙΛΙΚΟΣ ΑΡΚΟΥΔΟΣ.
Ο Μπραμ ήταν ένας μεγάλος φιλικός αρκούδος. Δεν του άρεσε να γαυγίζει, αντ' αυτού χαμογελούσε πάντα με τα απαλά του μάτια.
Κάθε πρωί, όταν ο ήλιος μόλις ανατέλλει πάνω από τον ορίζοντα, ο Μπραμ σηκωνόταν και ξεσκονίζοντας το παχύ του τρίχωμα. Περπατούσε προς την παιδική χαρά κοντά, όπου τα παιδιά της γειτονιάς ήδη παίζανε. Τον γνώριζαν καλά και τον αποκαλούσαν με αγάπη "Θείο Μπραμ".
Ο Μπραμ έπαιζε κρυφτό με τα μικρά παιδιά. Τα μεγάλα του πόδια έκαναν δύσκολο το να κρυφτεί πίσω από τα δέντρα, αλλά τα παιδιά γελούσαν και τον βοηθούσαν. Ανέβαιναν στην πλάτη του και γλιστρούσαν από το φαρδύ του πλάτη σαν να ήταν ζωντανή τσουλήθρα.
Τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες ο Μπραμ οργάνωνε πικ νικ. Έφερνε χυμώδεις φράουλες και μέλι και τα παιδιά κάθονταν σε κύκλο γύρω του. Άκουγαν τις ιστορίες του για μακρινά δάση και περιπέτειες που είχε ζήσει όταν ήταν ακόμα νεαρή αρκούδα.
Τον χειμώνα, όταν τα χιονόνερα έπεφταν απαλά από τον ουρανό, ο Μπραμ έκανε με τα παχιά του πόδια μεγάλα αποτυπώματα στο χιόνι. Το απολάμβανε πολύ!
Μια μέρα, όταν η άνοιξη αισθανόταν στον αέρα, ο Μπραμ είπε στα παιδιά πού μπορούσαν να βρουν τις πιο γλυκές φράουλες σε ένα βάθος του δάσους, κοντά στο χωριό. "Ας πάμε μαζί!", είπε ο Μπραμ.
Και έτσι, ο Μπραμ και τα παιδιά περπάτησαν μέσα από το δάσος, κατά μήκος στριφογυριστών μονοπατιών και δίπλα σε γραντζουνιές ρυάκια. Βρήκαν τις φράουλες και τις έσπαγαν με τα μικρά τους χέρια. Το χυμό έτρεχε από το πηγούνι τους ενώ γελούσαν και αφηγούνταν ιστορίες.
Ο Μπραμ δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος φιλικός αρκούδος, ήταν επίσης ένας σοφός αρκούδος. Δίδασκε τα παιδιά για τη φιλία, το να μοιράζεσαι και τη σημασία του να παίζεις μαζί. Τον αποκαλούσαν όχι μόνο "Θείο Μπραμ" αλλά και "Ο Σοφός Αρκούδος μας".
Και έτσι πέρασαν χρόνια. Ο Μπραμ και τα παιδιά συνέχισαν να παίζουν μαζί, εποχή μετά εποχή. Η γειτονιά ήταν ένας ευτυχισμένος τόπος, χάρη στον μεγάλο φιλικό αρκούδο που ήταν πάντα έτοιμος να γελάσει, να αγκαλιάσει και να παίξει.
Και αν περπατήσεις ποτέ μέσα από εκείνο το ήσυχο χωριουδάκι, προσέξε καλά. Ίσως δεις μια ιδέα του Μπραμ, του μεγάλου φιλικού αρκούδου, που ακόμα παίζει με τα παιδιά της γειτονιάς. Γιατί κάποιες φιλίες είναι για πάντα, ακόμα και μεταξύ αρκούδας και παιδιού.
