Ο ΤΊΜΜΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΟ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΎ.
Ο Τίμμυ ήταν ένας απίστευτα αργός χελώνα, τόσο βαρυπούνητος που πάντα έφτανε αργά παντού. Έχανε το λεωφορείο, το τρένο, την ταινία - παντού ήταν τουλάχιστον δυο ώρες αργά. Η συνεχής καθυστέρησή του τον γέμιζε με βαθιά θλίψη και αίσθημα μοναξιάς.
Παρόλα αυτά, ο Τίμμυ είχε μια βαθιά αγάπη για τα αυτοκίνητα και ονειρευόταν να έχει ποτέ ένα γρήγορο αυτοκίνητο αγώνων. Δεν παραιτήθηκε ποτέ. Με ατελείωτη αφοσίωση, δούλευε σκληρά και έβαζε κάθε κέρμα που μπορούσε να μαζέψει. Έκανε δουλειές για τους γείτονές του, πούλησε λεμονάδα και καθάριζε το πάρκο. Μετά από πολλά χρόνια, είχε επιτέλους μαζέψει αρκετά χρήματα για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Με αποφασιστικότητα πήγε στον αντιπρόσωπο αυτοκινήτων και αγόρασε ένα υπέροχο μαύρο καμπριολέ.
Ξαφνικά έγινε η ταχύτερη χελώνα στον κόσμο. Μπορούσε να πάει οπουδήποτε ήθελε, να προσπερνάει όλα τα άλλα αυτοκίνητα, να νιώθει τον άνεμο στο πρόσωπό του. Ποτέ ξανά δεν θα έφτανε αργά. Πάντα ήταν εγκαίρως. Έκανε πολλούς νέους φίλους και είχε πολύ διασκέδαση. Ήταν η πιο ευτυχισμένη χελώνα που είχε υπάρξει.
Μια μέρα, έπεσε πάνω σε ένα αφίσα για έναν αγώνα αυτοκινήτων. Αποφασισμένος να δοκιμάσει την ταχύτητά του, αποφάσισε να συμμετάσχει. Εγγράφηκε και πήγε στη γραμμή εκκίνησης. Εκεί ήταν πολλά άλλα γρήγορα αυτοκίνητα, που τον έκαναν λίγο νευρικό αλλά κυρίως ενθουσιασμένο.
Ο αγώνας ξεκίνησε και ο Τίμμυ έδωσε γκάζι. Οδήγησε τόσο γρήγορα όσο μπορούσε και άφησε πίσω όλα τα άλλα αυτοκίνητα. Ως πρώτος έφτασε στον τερματισμό και κέρδισε τον αγώνα. Τα χειροκροτήματα του κοινού γέμισαν τον αέρα, και όλοι τον συγχαίρανε. Υπερήφανος κοίταξε το αυτοκίνητό του και τον εαυτό του.
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι είχε πραγματοποιήσει το όνειρό του. Δεν ήταν πια η αργή χελώνα, αλλά η ταχύτερη στον κόσμο. Είχε ό,τι επιθυμούσε: ένα γρήγορο αγωνιστικό αυτοκίνητο, αμέτρητους φίλους και άφθονη διασκέδαση. Ήταν η πιο ευτυχισμένη χελώνα που είχε ζήσει ποτέ. Και έτσι ζούσε για περισσότερο από εκατό χρόνια, σαν μια ευτυχισμένη χελώνα.
