De Klagerige Smartphone.
In een gezellig huisje aan de rand van het dorp woonde een bijzondere smartphone genaamd Biep.
Biep was anders dan alle andere smartphones, want hij leefde en had gevoelens. Biep had een baasje, een jongen genaamd Lucas. Lucas was altijd druk in de weer met Biep. Hij swipete, tikte en scrolde de hele dag door. Of hij nu in de speeltuin was, op school zat of zelfs tijdens het eten, Biep moest altijd paraat staan. En dat begon Biep een beetje te irriteren.
Op een zonnige ochtend, terwijl Lucas zijn ontbijt at, fluisterde Biep zachtjes: "Lucas, mag ik alsjeblieft even rust? Ik ben zo moe van al dat getik en ge-swipe."
Lucas keek verbaasd naar zijn smartphone. "Rust? Maar jij bent toch een smartphone, Biep! Jij hebt geen rust nodig."
Biep zuchtte. "Lucas, ik ben misschien geen mens, maar ik heb ook gevoelens. Ik wil soms gewoon even stilletjes in mijn laadstation liggen en nadenken over het leven. Ik wil de vogels horen fluiten en de wolken voorbij zien drijven. Is dat te veel gevraagd?"
Lucas krabde achter zijn oor. "Hmm, ik heb er nooit zo bij stilgestaan, Biep. Maar goed, als jij dat wilt, dan zal ik je wat vaker met rust laten."
En zo gebeurde het. Lucas legde Biep af en toe in zijn laadstation zonder te swipen of te tikken. Biep genoot van de stilte en de rust. Hij droomde over digitale bloemen en virtuele vlinders.
Op een dag, terwijl Biep in zijn laadstation lag, hoorde hij Lucas lachen. "Kijk eens, Biep," zei Lucas, "ik heb een écht boek gekocht! Geen scherm, geen batterij, gewoon papier en inkt."
Biep glimlachte. "Dat klinkt heerlijk, Lucas. Geniet ervan!"
En zo ontdekte Lucas dat er
meer was dan alleen swipen en tikken. Hij las boeken, speelde buiten en
luisterde naar de vogels. En Biep? Die lag tevreden in zijn laadstation en
dacht: "Misschien ben ik dan wel een smartphone, maar soms is een beetje rust net
zo belangrijk als een volle batterij."
