Het Vogeltje met Vier Vleugels.
Flits was een piepklein vogeltje dat anders was dan alle andere vogels. Hij had vier vleugels in plaats van twee. Toen Flits werd geboren, dachten mensen dat hij nooit zou kunnen vliegen. Zijn vleugels waren te zwaar en te onhandig. Zijn ouders probeerden hem te troosten en zeiden dat hij speciaal was, maar Flits wilde gewoon zijn zoals de andere vogels. Hij wilde door de lucht vliegen en de wind voelen.
Flits besloot om te leren vliegen, hoe moeilijk het ook was. Hij oefende elke dag, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Hij sprong van tak naar tak, fladderde met zijn vleugels en probeerde omhoog te gaan. Maar het lukte hem niet. Hij viel steeds naar beneden. De andere vogels lachten hem uit en noemden hem een mislukkeling. Flits voelde zich verdrietig en boos, maar hij gaf niet op. Hij wist dat hij het kon als hij maar hard genoeg probeerde.
Op een dag, terwijl Flits aan het oefenen was, gebeurde er iets bijzonders. Hij voelde een ruk aan zijn vleugels. Hij keek omhoog en zag een grote adelaar boven hem zweven. De adelaar had Flits opgemerkt en was nieuwsgierig geworden. Hij had nog nooit een vogel met vier vleugels gezien en besloot Flits te helpen. Hij zei tegen Flits: "Jij hebt een speciaal cadeau, jongen. Jij hebt vier vleugels, terwijl de meeste vogels er maar twee hebben. Je moet ze niet als een last zien, maar als iets goeds. Je kunt sneller en hoger vliegen dan wie dan ook, als je leert hoe je ze moet gebruiken."
De adelaar leerde Flits hoe hij zijn vleugels tegelijkertijd moest bewegen om ze goed te gebruiken. Hij leerde hem op te stijgen, te zweven, te duiken, te draaien en te landen. Hij leerde hem hoe hij de wind kon gebruiken om sneller te vliegen. Hij leerde hem zijn evenwicht te bewaren en zijn kracht te doseren. Flits luisterde aandachtig en volgde de instructies van de adelaar. Hij oefende en oefende en oefende. En langzaam maar zeker begon hij te vliegen.
Flits was heel blij. Hij kon eindelijk doen wat hij altijd al wilde. Hij kon door de lucht vliegen en de wind voelen. Hij kon de wereld zien vanuit een ander perspectief. Hij voelde zich vrij en blij. Hij bedankte de adelaar voor zijn hulp en vroeg hem of ze vrienden konden zijn. De adelaar stemde toe en zei dat hij trots was op Flits. Hij zei dat Flits een unieke en dappere vogel was. Hij zei dat Flits zijn naam eer aan deed.
Flits vloog terug naar zijn nest, waar zijn ouders op hem wachtten. Ze waren verrast en blij toen ze zagen dat Flits kon vliegen. Ze omhelsden hem en feliciteerden hem. Ze zeiden dat ze van hem hielden en trots op hem waren. Flits vertelde hun over de adelaar en hoe hij hem had geholpen. Hij zei dat hij een nieuwe vriend had gemaakt en dat hij gelukkig was.
De volgende dag, toen Flits weer ging vliegen, ontmoette hij de andere vogels die hem hadden uitgelachen. Ze keken verbaasd naar Flits. Ze konden niet geloven dat hij kon vliegen. Ze zagen hem sneller en hoger vliegen dan zij. Ze zagen hem allerlei trucjes doen in de lucht. Ze zagen dat hij plezier had. Ze waren jaloers en beschaamd. Ze realiseerden zich dat ze Flits verkeerd hadden beoordeeld. Ze realiseerden zich dat ze Flits hadden onderschat. Ze realiseerden zich dat ze Flits hadden pijn gedaan.
Ze vlogen naar Flits toe en boden hun excuses aan. Ze zeiden dat ze spijt hadden van hun gedrag. Ze zeiden dat ze Flits bewonderden en respecteerden. Ze zeiden dat ze Flits wilden feliciteren en complimenten wilden geven. Ze zeiden dat ze met Flits wilden spelen. Flits was verrast en verward. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij keek naar de adelaar, die naast hem vloog. De adelaar knikte en glimlachte. Hij zei tegen Flits: "Het is aan jou, jongen. Je kunt ervoor kiezen om hen te vergeven en te accepteren. Wees trots op wie je bent. Wees altijd blij met wat je hebt. Je hebt vier vleugels, en dat maakt je speciaal."
Flits dacht na over wat de adelaar had gezegd. Hij besloot om de andere vogels te vergeven en te accepteren. Hij besloot om met hen te spelen en te delen. Hij besloot om vriendelijk en aardig te zijn. Hij besloot om zichzelf te zijn. Hij besloot om trots te zijn op wie hij was. Hij besloot om blij te zijn met wat hij had. Hij had vier vleugels, en dat maakte hem speciaal.
En zo leefde Flits nog lang en gelukkig, samen met zijn vrienden, zijn familie en zijn mentor. Hij vloog door de lucht, met een glimlach op zijn gezicht en een lied in zijn hart. Hij was een vogeltje met vier vleugels, en hij was gelukkig.
