De Zon en de Maan werden Vrienden.
De zon en de maan waren altijd ver van elkaar. De zon scheen overdag, de maan schitterde 's nachts. Ze kenden elkaar niet goed, en dachten dat ze niets gemeen hadden. De zon vond de maan te koud en te bleek, de maan vond de zon te heet en te fel.
Maar op een dag, gebeurde er iets bijzonders. Er was een zonsverduistering, en de maan kwam voor de zon te staan. Voor een paar minuten, waren ze heel dicht bij elkaar. Ze konden elkaar eindelijk zien, en ze waren verrast. De zon zag dat de maan niet zo saai was als hij dacht, maar vol met kraters en bergen. De maan zag dat de zon niet zo arrogant was als zij dacht, maar vol met vlekken en vlammen.
Ze begonnen te praten, en ontdekten dat ze veel gemeen hadden. Ze hielden allebei van de sterren, de planeten, en de aarde. Ze hadden allebei een belangrijke rol in het leven van de mensen. Ze hadden allebei te maken met wolken, stormen, en seizoenen. Ze beseften dat ze niet zo verschillend waren, maar juist veel van elkaar konden leren.
Ze besloten om vrienden te worden, en elkaar vaker te bezoeken. Soms, als de zon onderging, kwam de maan al op. Soms, als de maan afnam, bleef de zon nog even hangen. Ze groetten elkaar dan met een glimlach, en deelden hun verhalen. Ze werden de beste vrienden, en de mensen noemden dat het gouden uur.
